نظریه برند بزرگ: طراحی بسته بندی

برای اکثر برندها، شناخت همه چیز است. گاهی اوقات با شرکتی روبرو می شوید که به دنبال ایجاد فضایی انحصاری با اجتناب از جذابیت های محبوب است، اما برای بخش بزرگ، شرکت ها باید فوراً آنها را شناسایی کنید.

شناخت نام تجاری به معنای ایجاد یک تاثیر اولیه خوب نیست، بلکه به معنای افزایش فروش است. هنگامی که اعتماد و حتی لذت با فروش اولیه (یا در برخی موارد فقط یک تبلیغ) ایجاد شد، راهی را برای مشتری ایجاد کنید تا دوباره خرید کند.

شناخت نام تجاری برای شرکت‌هایی که به خریدهای ناگهانی متکی هستند اهمیت بیشتری دارد. به آخرین باری که یک نوشابه را از مغازه خریدید فکر کنید، آیا خلق و خوی خود را در نظر گرفتید، طعم های تبلیغ شده را مقایسه کردید، محتوای کالری را بررسی کرد و آگاهانه تصمیم گرفت؟ احتمالاً نه، به احتمال زیاد شما فقط قوطی را گرفته اید که همان مارک قوطی که قبلاً خریده بودید.

9 بار از هر 10، وقتی وارد مغازه می شوم تا نوشابه بخورم، بیرون می آیم و دکتر فلفل می خورم. می دانم که بسیاری از مارک های دیگر را دوست دارم، اما همیشه دکتر پپر را انتخاب می کنم.

طراح مالزیایی ایوان یاپ سعی کرده مرزهای شناخت برند را با برداشتن نام تجاری 16 نوشابه و قوطی آبجو. برخی هنوز به راحتی قابل تشخیص هستند – چه کسی می تواند فیلمنامه نمادین کوکاکولا را از دست بدهد؟ تشخیص دیگران سخت تر است.

نتایج مجموعه‌ای از طرح‌های بسته‌بندی هستند که به آنها اشاره می‌کنند، اما مستقیماً با مارک اصلی مطابقت ندارند. قوطی‌های پپسی و گینس ممکن است به سادگی شبیه بسته‌های نسخه محدود به نظر برسند، اما سایر قوطی‌ها، به‌ویژه قوطی‌های Carlsberg و Heineken، تقریباً شباهت‌های زیادی دارند.

Yap می پرسد “اما آیا این برندها جرات این را دارند که چیزها را کنار بگذارند؟”. احساس کاملاً مدرن و امروزی طرح‌ها می‌تواند آن‌ها را به کاندیدای عالی برای یک برند جدید تبدیل کند، اما اگرچه تمرین جالبی در کاهش گرایی است، در بیشتر موارد، طراحی‌های مجدد Yap، شناخت برندی را که دهه‌ها با دقت توسط این شرکت‌ها پرورش داده شده است، شکسته است. به این ترتیب، بعید است که مورد پذیرش قرار گیرند.

این فقط نشان می دهد، هنگام طراحی یک نام تجاری، مراقب باشید که چه چیزی را در آن جا می گذارید. ممکن است در آن گیر کرده باشید.