هشت راه برای ترکیب تایپ فیس ها

تایپوگرافی خوب برای هر طراحی خوب مهم است.

اگر انتخاب‌های تایپوگرافی اشتباه باشد، یک طراحی زیبا می‌تواند واقعاً آسیب ببیند. اما ترکیب فونت‌هایی فراتر از جفت‌سازی اولیه serif/sans-serif می‌تواند برای بسیاری از طراحان دشوار و گیج‌کننده باشد.

در حالی که بسیاری از مواردی که به تایپوگرافی خوب می‌پردازند ذهنی هستند، دستورالعمل‌هایی وجود دارد که می‌توانند شما را در مسیر درست راهنمایی کنند. از آنجا، این شما هستید که آزمایش کنید و چیزهای مختلف را امتحان کنید.

از امتحان کردن چیزهای جدید در تایپوگرافی خود نترسید، اما به چشم و غریزه خود به عنوان یک طراح اعتماد کنید. گاهی اوقات، حتی چیزهایی که از تمام “قوانین” تایپوگرافی پیروی می کنند، همچنان می توانند افتضاح به نظر برسند (و بالعکس).

 

مطابق با حالت

هر حروفی حالتی دارد. برخی خوش قلب و سرگرم کننده، برخی جدی، برخی ظریف و برخی بسیار حرفه ای هستند. تایپ‌فیس‌هایی که حالت‌های مشابه دارند، بیشتر با هم سازگار هستند و از نظر زیبایی‌شناختی کمتر متاثر می‌شوند.

مثال های زیر را در نظر بگیرید. حروف استفاده شده در سمت چپ، Tahoma برای متن اصلی و Snidely برای عنوان، مطابقت ندارند. Snidely یک فونت تزئینی با ظاهری عجیب و غریب و بد بو به آن است، در حالی که Tahoma کم اهمیت و مدرن است. اگرچه آنها بدترین جفت در جهان نیستند، اما قطعاً بهینه هم نیستند.

تایپ‌فیس‌های سمت راست، Neuton برای کپی بدنه و Nevis برای عنوان، هر دو حالت‌های معمولی مشابهی دارند. هیچکدام خفه کننده یا بیش از حد رسمی نیستند، که باعث می شود علیرغم اینکه ظاهراً از نظر ظاهری بسیار متفاوت هستند، به خوبی با هم کار کنند.

 

تطابق شکل حروف

اشکال حروفی که یک تایپ فیس را تشکیل می‌دهند، بر اساس تعدادی از عوامل، مانند تأثیر تاریخی یا سبک کلی، می‌توانند بسیار متنوع باشند. تطبیق این حروف راه خوبی برای یافتن تایپ‌فیس‌های سازگار است، اگرچه معمولاً می‌خواهید آنها را بر اساس سبک یا سایر عوامل نیز مطابقت دهید.

یکی از سریع‌ترین راه‌ها برای بررسی حروف سازگار، بررسی حروف “a”، “g” و “e” است. در مثال زیر، می‌توانید ببینید که چگونه آلر و جنتیوم مانند Helvetica و Museo دارای حروف مشابه هستند. هر چهار فونت دارای حروف “a” مشابه هستند. حروف “g” جایی است که ما بزرگترین تفاوت ها را می بینیم.

حروف دیگری که ممکن است بخواهید بررسی کنید عبارتند از “t” کوچک (بعضی از فونت‌ها دنباله روی “t” دارند در حالی که برخی دیگر ندارند)، “f” کوچک و “q” کوچک. تفاوت در شکل حروف لزوماً مانعی بین فونت ها نیست، اما شما فونت هایی را می خواهید که شباهت های بیشتری نسبت به تفاوت در این موارد داشته باشند.

 

ترکیب کلاسیک سریف / Sans-Serif

ترکیب فونت سریف و فونت sans-serif احتمالاً یکی از رایج‌ترین ترکیب‌های چاپی است. این یک ترکیب نسبتا آسان برای به دست آوردن است، زیرا شانس کمتری برای درگیری وجود دارد. تا زمانی که به وزن و تناسب توجه کنید، اشتباه کردن یک ترکیب بسیار دشوار است.

متن زیر چند روش مختلف برای ترکیب فونت‌های serif و sans-serif را نشان می‌دهد. مثال سمت چپ نشان می دهد که اگر مواردی مانند نسبت بسیار شبیه به هم باشند، می توانید وزن فونت ها را با هم ترکیب کنید. فونت تیتر، ChunkFive، یک سری slab است، در حالی که فونت کپی بدن، Junction، یک sans-serif ساده است. اگرچه هر دو دارای سبک‌های بصری قوی هستند که از غلبه بر Junction جلوگیری می‌کند.

جفت شدن در سمت راست کمی سنتی تر است، با فونت های مشابه مشابه. Junction به عنوان فونت عنوان در اینجا با Prociono برای بدنه استفاده می شود. هر دو کمی در ضلع نازک هستند و شکل حروف مشابهی دارند.

 

از رنگ برای گره زدن به هم استفاده کنید

اگر فونت های بسیار متفاوتی را با هم ترکیب می کنید، سعی کنید آنها را با رنگ به هم گره بزنید. نگه داشتن همه چیز در یک رنگ (یا سایه های یک رنگ) هارمونی و وحدتی را که ممکن است در خود فونت ها وجود نداشته باشد، اضافه می کند.

از تصویر زیر می‌توانید ببینید که رنگ می‌تواند تأثیر زیادی بر ظاهر تایپوگرافی داشته باشد. هر دو خط متن در تصویر زیر یکسان هستند، به استثنای رنگ حروف. در حالی که هیچ کدام از آنها معمولاً تایپوگرافی “خوب” تلقی نمی شوند، حداقل می توان تایپوگرافی برتر را در زمینه درست کار کرد. با این حال، قسمت پایینی شبیه چیزی است که دانش‌آموز مهدکودک ممکن است در طول زمان رنگ‌آمیزی طراحی کند.

این نشان می‌دهد که استفاده از رنگ‌های مشابه چقدر اهمیت دارد، به خصوص اگر بسیاری از دستورالعمل‌های دیگر این مقاله را نادیده می‌گیرید. برعکس، اگر به دنبال ایجاد کنتراست بیشتر بین حروفی که ممکن است کمی بیش از حد شبیه باشند، هستید، استفاده از رنگ‌های مختلف می‌تواند این کار را انجام دهد.

استفاده از رنگ‌های کمی متفاوت واقعاً جذابیت بصری را به تایپوگرافی در اینجا می‌افزاید، که از Fontin و Fontin Sans تشکیل شده است، دو فونت از یک خانواده که تقریباً یکسان هستند.

 

نسبت‌های مشابه

تناسب احتمالاً مهم‌ترین چیزی است که باید در نظر گرفته شود، به‌ویژه هنگام ترکیب حروف در یک خط (مانند هدر یا لوگو). فونت هایی که به نسبت مشابه هستند راحت تر با هم ترکیب می شوند و یکنواخت تر از فونت هایی با نسبت های متفاوت به نظر می رسند.

سریعترین راه برای بررسی تناسب، مقایسه ارتفاعات x است. به طور کلی، فونت هایی با ارتفاع x مشابه در کل نسبت های مشابهی خواهند داشت. در تصویر زیر می بینید که Helvetica و Neuton تقریباً دارای ارتفاع x یکسان هستند.

در مقابل، x-height بولتون بسیار بلندتر و Primer بسیار کوتاهتر از دو فونت دیگر است. حروف دیگر را بررسی کنید تا مطمئن شوید که سازگار یا ناسازگار هستند، اما x-height نقطه شروع خوبی است.

همچنین می‌خواهید به عرض کاراکترهای درون تایپ نگاه کنید. عرض نویسه‌های پهن‌تر مانند «m»، «w» یا «o» و همچنین نویسه‌های باریک‌تر مانند «t»، «f» و «j» را بررسی کنید. برای بهترین سازگاری، این حروف باید عرض های مشابهی بین دو تایپ داشته باشند.

 

وزن‌های مشابه

فونت‌هایی با وزن‌های کاملاً متفاوت می‌توانند با هم کار کنند، اما اگر وزن‌ها مشابه باشند، احتمال سازگاری آنها بسیار بیشتر است.

مساله‌ای که اغلب زمانی که فونت‌ها وزن‌های کاملاً متفاوتی دارند وجود دارد این است که فونت‌های سبک‌تر معمولاً از نظر بصری هنگام جفت شدن با فونت‌های بسیار سنگین‌تر گم می‌شوند. اگر فونت سنگین‌تر برای تیتر استفاده شود و فونت سبک‌تر کپی بدنه باشد، این امر حتی بیشتر مشخص می‌شود.

به متن زیر نگاه کنید. فونت “headline” در اینجا (چارلی براون M54) کاملاً بر فونت “body” (TitilliumText14L Regular) غلبه دارد.

افزایش وزن فونت فونت بدنه این را جبران می کند. این همیشه یک گزینه است، اگرچه می تواند گزینه های شما را برای استفاده از سبک های مختلف در طراحی محدود کند. پیدا کردن فونت‌هایی که با وزن‌های مختلف مطابقت دارند بسیار ساده‌تر است (بنابراین پررنگ در یکی برابر است با پررنگ در دیگری و غیره).

 

از تک تایپ‌ها غافل نشوید

تایپ‌فیس‌های زیادی وجود دارد که شامل فونت‌های متعدد در یک خانواده است. تایپ‌فیس‌هایی مانند Fontin (و Fontin Sans) دارای تعداد انگشت شماری وزن هستند که می‌توان آنها را با هم ترکیب کرد تا جذابیت بصری زیادی ایجاد کند.

در زیر یک مثال عالی از نحوه استفاده از وزن‌ها و سبک‌های مختلف با هم برای ایجاد تایپوگرافی که جذابیت بصری زیادی دارد، آورده شده است. از آنجا که همه اینها بر اساس یک خانواده فونت کلی است، واقعاً لازم نیست نگران تضاد فونت های مختلف با یکدیگر باشید.

 

تضاد در مقابل تضاد

تضاد در تایپوگرافی به طور کلی چیز خوبی است. نکته استفاده از فونت های مختلف این است که آنها از یکدیگر متمایز شوند و به سبک بصری کلی یک طراحی کمک کنند. اگر فونت های شما بیش از حد شبیه باشند، به جای تضاد و مکمل، با یکدیگر در تضاد هستند.

مثال های زیر را در نظر بگیرید. در خط اول، فونت ها بسیار شبیه هستند (Hoefler Text and Goudy Bookletter 1911). هر گونه تضاد از بین می رود، و در عوض، آنها در کنار یکدیگر کمی عجیب به نظر می رسند.

خط دوم بهتر است، با ChunkFive و Geneva. آنها نسبت های مشابهی دارند، اما شباهت ها تقریباً به همین جا ختم می شود. کنتراست خوبی در اینجا وجود دارد.

از طرف دیگر، خط سوم نشان می دهد که چرا فقط استفاده از فونت های مختلف لزوماً منجر به کنتراست خوب نمی شود. به همین دلیل است که توجه به بیش از یک جنبه از ترکیب حروف چاپی مهم است.

 

کنتراست رادیکال

تضاد رادیکال بین حروف چاپی می تواند راهی عالی برای افزودن جذابیت بصری به طراحی باشد. این لزوماً به این معنی نیست که شما فقط می توانید هر دو فونت را کنار هم قرار دهید و به بهترین ها امیدوار باشید. هنوز باید اصول کلی تایپوگرافی را در نظر داشته باشید و سپس دستورالعمل هایی را که می خواهید به آن پایبند باشید و کدام را نادیده می گیرید انتخاب و انتخاب کنید.

ساده ترین راه برای ایجاد طرح های تایپوگرافی که از فونت های کاملاً متفاوت استفاده می کنند، در نظر گرفتن تناسب است. به شکل کلی فونت ها و مواردی مانند x-height توجه کنید و سپس از آنجا بازی کنید.

شما ممکن است نیاز به تنظیم اندازه نویسه های مختلف در صورت ترکیب تعدادی از حروف مختلف داشته باشید، زیرا همه حروف در هنگام اندازه گیری یکسان نیستند. به دو مثال زیر نگاه کنید:

خط بالایی از طیف گسترده ای از فونت ها استفاده می کند، اما همه آنها فونت های گرانج یا تخریب شده هستند. این به آنها یک سبک مشترک می دهد و آنها را متحد می کند، حتی اگر تناسب و وزن بین شخصیت ها متفاوت باشد.

خط نهایی، با این حال، فقط از سه تایپ فیس استفاده می‌کند، که دو تای آنها sans-serif و یکی از آنها سریف هستند. با این حال، این فونت ها چندین چیز مشترک دارند. اول از همه، همه آنها نسبتاً سنگین هستند. استفاده از سنگین‌ترین برای کوتاه‌ترین قسمت، و سبک‌ترین برای طولانی‌ترین قسمت، به تعادل بصری آن‌ها کمک می‌کند. عرض خطوط نیز در هر فونت یکنواخت است، بدون انحراف بین حروف یا درون خود حروف. در نهایت، هر سه فونت شکل حروف نسبتا گسترده و گرد دارند.

تا حد زیادی، ترکیب فونت‌ها به این روش ذهنی است، اما در نظر گرفتن اینکه چه چیزی یک طراحی تایپوگرافی خوب را ایجاد می‌کند، می‌تواند به شما کمک کند هنگام شروع طراحی چیزهایی مانند این، در مسیر درست قرار بگیرید.

نوشته شده به طور انحصاری برای WDD توسط کامرون چپمن.

نکته و ترفندهای دیگری برای ترکیب فونت ها دارید؟ آنها را در نظرات زیر به اشتراک بگذارید…